Regionalne specjalności, niektóre o wielowiekowej tradycji, przyczyniają się w dużym stopniu do różnorodności Niemiec jako wymarzonego celu turystycznego dla smakoszy. Turyści przyjeżdżający do Niemiec mogą poznać typowe niemieckie potrawy i napoje w tradycyjnych karczmach, na sezonowych festiwalach lub na kulinarnych szlakach. Niemiecka Centrala Turystyki (DZT = Deutsche Zentrale für Tourismus) zaprezentuje tę regionalną różnorodność w ramach organizowanej w 2018 roku międzynarodowej kampanii tematycznej „Culinary Germany”.
Szczególne krajobrazy kulturowe różnych regionów Niemiec są ściśle powiązane ze swoimi specjalnościami kulinarnymi: np. zbocza winnic wzdłuż romantycznych dolin Mozeli i Renu, bogate w różne gatunki łąki i pastwiska Szlezwiku-Holsztyna, które wydają doskonałe mięso i szeroką gamę serów, czy sady na wzgórzach niemieckich gór średnich.
W obliczu globalnego trendu zrównoważonego rozwoju na pierwszy plan wysuwają się znowu regionalne specjalności, dawne tradycje kulinarne i techniki rzemieślnicze: dania regionalne opierają się przede wszystkim na wytwarzanych lokalnie sezonowych składnikach. W połączeniu z tradycyjnymi metodami przyrządzania oznacza to świeżość, jakość i ochronę zasobów naturalnych.
Kilka przykładów regionalnych specjałów kulinarnych z Niemiec:
Największą specjalnością ze Stuttgartu są „Maultaschen”, czyli pierogi z farszem mięsno-szpinakowym. Jak głosi legenda, pierogi te zostały wymyślone przez mnichów, którzy podczas Wielkiego Postu nie chcieli rezygnować z mięsa i ukryli zakazane jedzenie w otoczce z ciasta.
Weißwurst, czyli biała kiełbasa z cielęciny i wieprzowiny z dodatkiem cebuli i świeżej pietruszki, to jeden z najsłynniejszych bawarskich specjałów. Zgodnie z tradycją białą kiełbasę podaje się w ogródkach piwnych przed godziną 12.00. Jest jedzona po obraniu ze skórki, z dodatkiem słodkiej musztardy, precli i piwa.
Street Food ma w Berlinie długą tradycję: mieszkańcy stolicy Niemiec są szczególnie dumni z currywurst, czyli kiełbasek z dodatkiem curry. W bistro Konnopke’s na Schönhauser Allee są one sprzedawane od 1930 roku w pięciu stopniach ostrości. Ta kultowa potrawa ma nawet własne muzeum w Berlinie.
Najbardziej znanym produktem regionu Spreewaldu są marynowane lub kiszone ogórki. Ta chrupiąca przekąska jest dostępna na przykład w zalewie musztardowej, czosnkowej lub pieprzowej. Na liczącym ponad 260 km „Ogórkowym Szlaku Rowerowym” można poznać produkcję ogórków od pola aż po słoik.
Kawa - czarny napój ma na północy Niemiec niezwykle długą tradycję. Pierwsza w krajach niemieckojęzycznych kawiarnia powstała w 1673 r. w Bremie. W niemieckiej stolicy handlu kawą napój ten odgrywa bardzo ważną rolę: zarówno w licznych kawiarniach na starówce, jak i podczas wycieczek z przewodnikiem po prażalniach.
Ranne ptaszki i nocne sowy spotykają się w Hamburgu w niedzielny poranek na targu rybnym. Kanapka z rybą i rolmopsy to już od ponad 300 lat żelazny punkt wizyty na targu z nadającymi mu prawdziwego kolorytu przekrzykującymi się straganiarzami.
„Heskim napojem narodowym” serwowanym zwłaszcza we Frankfurcie i jego okolicach jest „Ebbelwei”, czyli cydr podawany w tradycyjnych lokalach w niebieskich dzbankach nazywanych „Bembel”. Do cydru podaje się żeberka lub wątrobiankę oraz kaszankę z kapustą i wiejskim chlebem.
Wybrzeże Meklemburgii-Pomorza Przedniego porastają niezliczone ilości ciernistych krzewów. Z pomarańczowych owoców rokitnika, bogatych w witaminy i minerały, produkuje się preparaty do uzdrawiania ciała, umysłu i duszy: olejki, soki, nektary, herbatę, konfitury, likiery, wino, grog i kosmetyki. Na Rugii można zobaczyć zbiory rokitnika na plantacji.
Mieszkańcy Dolnej Saksonii kultywują zimową tradycję uprawy jarmużu. Następnie jedzą go z „Pinkel”, czyli kiełbasą ze słoniny, boczku, cebuli i przypraw. Odbywają się tu „Kohlfahrten”, czyli wycieczki organizowane przez różne stowarzyszenia, firmy oraz osoby prywatne, kończące się wspólną ucztą.
Różnorodność gatunków piwa w Nadrenii Północnej-Westfalii sięga od „Kölsch'a” w Kolonii i Altbier w sąsiednim Düsseldorfie, po niezliczone duże i małe browary we wszystkich zakątkach tego regionu. Wiele z nich oferuje możliwość poznania tradycyjnego rzemiosła podczas zwiedzania z przewodnikiem lub szkoleń. W Dortmundzie mieści się Muzeum Browarnictwa o powierzchni 1100 metrów kwadratowych, na których można poznać tajniki i historię warzenia złocistego trunku.
Nadrenia-Palatynat to największy w Niemczech producent wina. Miejscowi i goście celebrują kulturę winiarską na przykład w otwartych, w miesiącach letnich, lokalach przy winnicach lub na festynach winnych odbywających się najczęściej od połowy sierpnia do początku października.
Tradycyjną ulubioną potrawą mieszkańców Kraju Saary jest „Dibbelabbes”, czyli zapiekanka z tartych ziemniaków, pora, boczku i przypraw, podawana z musem jabłkowym.
Ulubionym smakołykiem w okresie świątecznym jest bożonarodzeniowa strucla drezdeńska. Dawniej średniowieczny wypiek postny, a obecnie ciasto drożdżowe z bakaliami, jest wypiekane w 130 piekarniach i cukierniach według chronionych receptur i sprzedawane z oficjalnym certyfikatem. Struclę je się na odbywającym się na początku grudnia Święcie Strucli oraz na drezdeńskim jarmarku Striezelmarkt w czasie adwentu.
Wysokobiałkowy, niskotłuszczowy i zdrowy ser harceński jest ceniony przez sportowców i osoby dbające o szczupłą sylwetkę. Te małe serowe krążki mają długą historię: są produkowane z twarogu i kminku już od kilkuset lat. Ser jedzony z chlebem posmarowanym smalcem uchodzi w górzystym regionie Saksonii-Anhalt za prawdziwy smakołyk.
W Szlezwiku-Holsztynie można spotkać ponad 120 różnych gatunków sera, wytwarzanych głównie w małych rzemieślniczych serowniach. Na „Szlaku sera Schlezwiku-Holsztyna” można poznać niezwykłą różnorodność: sery młode i dojrzewające, miękkie i twarde, kwaśne, słone, ostre, pikantne i słodkie wytwarzane z mleka krowiego, koziego i owczego.
Popularny w całych Niemczech ziemniak jest podawany w Turyngii najchętniej w formie kulek: prawdziwe turyńskie pyzy przyrządza się z surowych, tartych i gotowanych ziemniaków z nadzieniem z pieczonych na maśle grzanek. W muzeum pyzy „Thüringer Kloßwelt” w Heichelheim na północ od Weimaru można poznać tajniki produkcji tego specjału i oczywiście skosztować jego różnych wariacji.
Niemiecka Centrala Turystyki (niem. DZT = Deutsche Zentrale für Tourismus) to krajowa „izba turystyki” Niemiec z siedzibą główną we Frankfurcie nad Menem. Centrala zajmuje się promowaniem Niemiec jako kraju turystycznego na zlecenie Federalnego Ministerstwa Gospodarki i Energii (BMWi), które wspiera ją na mocy uchwały niemieckiego Parlamentu Federalnego (Bundestagu). DZT zajmuje się tworzeniem strategii i produktów oraz działaniami marketingowymi mającymi na celu wzmocnienie pozytywnego wizerunku Niemiec za granicą jako celu podróży oraz wspierania turystyki w Niemczech. DZT posiada 32 przedstawicielstwa zagraniczne na całym świecie. Więcej informacji można znaleźć w naszym internetowym centrum prasowym na stronie www.germany.travel/presse.
