Od dłuższego czasu obserwuję coraz więcej Scarp Zen na nogach zarówno kolegów z Klubu Wysokogórskiego Warszawa jak i na nogach kolegów z konkurencyjnego Uniwersyteckiego Klubu Alpinistycznego. To właśnie ta rzadko spotykanajednomyślność popchnęła mnie do kupienia butów podejściowych Scarpa Zen.
Przecież ci wszyscy ludzie nie mogą się mylić, tak jak ja się pomyliłem kupując poprzednie podejściówki ze stajni Merrela, które wytrzymały niecały rok, a już po pół roku miałem wytartą za piętą dziurę.
Poza popularnością, za Zenami przemawiała ciekawie skrojona podeszwa, która sugeruje możliwość zaatakowania mniejszych trudności wspinaczkowych oraz całkiem udany design – prosta, stonowana kolorystyka.
No, ale ta cena…
Na początku 2011 roku kosztowały ok. 450 zł, to sporo jak na podejściówki bez membrany.
Drugie wrażenie – za krótkie sznurowadła. Osoby z wysokim podbiciem mogą mieć problem z zawiązaniem firmowych sznurówek. Ale kiedy już się zawiąże, jest naprawdę wygodnie. Sznurowadła schodzą daleko na przód buta, dzięki czemu but stabilnie przylega na całej długości stopy.
Cholewka butów uszyta jest z dosyć grubej skóry, dzięki czemu dobrze chroni stopę przed ostrymi kamieniami, jakie można można spotkać na przykład w piarżystych żlebach. Pewności chodzenia w takim terenie dodaje gumowa osłona przedniej części butów, która dobrze chroni palce.
Podeszwa to sprawdzony Vibram, dobrze sobie radzi zarówno na śliskich ścieżkach leśnych oraz skalnych podejściach, a dzięki ostremu rantowi na przedzie, pokonanie dróg o wycenie V-VI nie jest problemem.
Jednak po długich zejściach po ostrych kamieniach w Arco podeszwa ucierpiała. Na szczęście osiedlowy szewc za 7 PLN rozwiązał ten problem.
